Met de trein de stad in is natuurlijk al een avontuur op zich. Door de regen, Amsterdam opsnuivend. Prins Hendrikkade, de woonboten, het Oosterdok. In de verte Nemo, de IJtunnel, en erachter het prachtige en imposante gebouw van het Scheepvaartmuseum, ons uiteindelijke doel. We dompelen ons vandaag onder in de wereld van de VOC, de Walvisvaarders en de Gouden eeuw.

Samen met Kate en Mick sta ik half tien voor de deur. We zijn druipend nat, maar we laten ons enthousiasme niet temperen en na de koffie met gebak zijn we er dan ook helemaal klaar voor.

Het museum is opgedeeld in windrichtingen. We starten in het westen, deze zijde van het museum heeft voor kinderen de meest interessante tentoonstellingen. Kate heeft het vanaf het moment dat ze wist dat we zouden gaan al over de walvissen, dus op maar de eerste verdieping, ‘Het verhaal van de Walvis’.

Best wel even spannend. De zaal is wat donker, op de achtergrond hoor je de walvissen zingen. En dan dat enorme beest midden in de ruimte. Kate twijfelt even of het een goed idee is tussen de baleinen door te lopen en de walvis in te stappen. Maar nieuwsgierigheid wint het van de angst en zo staan we ineens op zijn tong en zien we verderop zijn hart langzaam kloppen. We leren over de walvis door de jaren heen. Hoe hij ooit gezien werd als monster en we hem nu juist willen beschermen. Waarom de walvis bedreigd wordt en waar hij door de mens voor wordt gebruikt.

Via ‘Zie je in de Gouden Eeuw’ lopen we richting de interactieve tentoonstelling ‘Het leven aan Boord’. Hier vind je een enorm bordspel waar je met je emmer (je pion) vragen kan beantwoorden en je kan opwerken van matroos tot kapitein. Hier vind je ook de film waar Bob van der Zee (Fred Delfgaauw) en Rinus de Rat samen vertellen over de dieren die vroeger mee gingen aan boord van de ‘Stuyvesant’. Even lekker chillen in het donker op de tribune is natuurlijk altijd een goed idee.

Naast de toffe dingen die we hebben gezien en gedaan heb ik ook wel wat aan mij voorbij moeten laten gaan. Ik had ‘bijvoorbeeld graag nog even naar Rijzend Water’ gegaan, een fototentoonstelling van Kadir van Lohuizen. Maar dat zat er even niet in. Er zijn een aantal delen van het museum waar Kate nog net even te jong voor is en Mick al helemaal. Ik was blij dat hij even in slaap viel op mijn rug zodat ik even wat dieper op dingen in kon gaan met Kate, daarvoor was ik vooral druk met tegen het verkeer in rennen om hem terug te halen en hem te afleiden met knopjes.

Hoewel ik het ook heel leuk vind om ze hun gang te laten gaan, en ze juist te volgen om te zien wat ze er uit halen op die leeftijd, waar hun oog op valt, blijft het lastig twee leeftijden te combineren. De les van vandaag? Volgende keer een extra set handen mee.

‘De strijd om het ijs’ is een van de tentoonstelling stellingen die we overgeslagen hebben. Maar toch hebben we hem niet helemaal aan ons voorbij laten gaan. In de hoek van het Open Plein staat een collectie houtskool tekeningen. Het is het ‘Panorama Noordpool’ en de gasten worden uitgenodigd mee te werken aan het stuk. Tussen de werken vind Kate een leeg stuk papier dat ze aan tafel mag tekenen. Er liggen foto’s van de Noordpool ter inspiratie. Kate gaat voluit, zoals ik wel van haar gewend ben. Na een kwartier heeft ze twee pikzwarte handen en zitten de houtskool vegen in haar gezicht. Het kunstwerk is klaar en krijgt een plekje in het panorama, waarna Kate met een verrekijker nog even mag genieten van het beeld.

We besluiten ons bezoek door aan boord te gaan van het VOC schip ‘Amsterdam’. Kate vuurt de kanonnen af en ligt als ware matroos in een hangmat. Al bukkend (mensen waren serieus klein in die tijd…) bekijken we de kapiteinshut en staan we even aan het roer. En dan is het mooi geweest. Tijd om van boord te gaan en terug te lopen naar het station.

Een heerlijke ochtend!

De mama van Kate